In een opiniebijdrage voor vakblad The New Humanitarian laat ik samen met een collega zien dat mensen met een beperking in oorlogs- en crisissituaties meer aandacht en bescherming moeten krijgen.
Rond 15% van de bevolking wereldwijd heeft een beperking; in conflictgebieden is het aantal vaak hoger. En toch krijgt deze groep nauwelijks aandacht wanneer er een crisis of een conflict uitbreekt.
Slechthorenden kunnen bijvoorbeeld waarschuwingen van een sirene niet horen. Voor mensen in een rolstoel is de snelle toegang tot ondergrondse schuilplaatsen moeilijker. Mensen met een psychosociale aandoening zijn niet altijd in staat om op gevaarlijke situaties te reageren om snel genoeg te vluchten.
Hoewel het oorlogsrecht bepaalde regels voorschrijft – bijvoorbeeld dat de burgerbevolking gewaarschuwd moet worden voor een aanval – zijn deze zelden ontworpen met in gedachte de behoeftes van mensen met een beperking.
In het stuk, gepubliceerd in mijn werk voor het Diakonia International Humanitarian Law Centre en samen met senior juridisch adviseur Alice Priddy, beargumenteren wij dat overheden, humanitaire organisaties en andere actoren meer moeten doen om mensen met een beperking in crisissituaties en conflicten te beschermen.
In a piece, published through my work for the Diakonia International Humanitarian Law Centre and with Senior Legal Advisor Alice Priddy, we argue that states, humanitarian actors, and others should do more to protect persons with disabilities in conflict and crisis.