We herdenken oorlogen en genocides, maar hebben geen collectief geheugen ontwikkeld voor gebeurtenissen als een pandemie. Mijn essay in De Groene Amsterdammer.
Mensen, in elke generatie opnieuw, moeten herinnerd worden aan de ernst van een gebeurtenis, want informatie die niet vaak genoeg herhaald wordt, verdwijnt uit de herinnering.
Voor en over de slachtoffers van oorlogen, genocides en terreur vinden herdenkingen en ceremonies plaats, worden monumenten gebouwd, begraafplaatsen en musea ingericht en boeken geschreven. Voor gebeurtenissen als natuurrampen en pandemieën geldt dat veel minder.
Dat heeft gevolgen voor de aanpak vandaag en in de toekomst.
Essay in De Groene Amsterdammer (nr. 7/2021): Voor altijd waakzaam