In een gastbijdrage voor Het Financieele Dagblad (FD) schrijf ik over de noodzaak om in internationale instituties en samenwerking te investeren, niet slechts in bewapening – een les uit het verleden.
Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 was voor een belangrijk deel te wijten aan wantrouwen tussen de landen en de opvatting dat spanningen met militaire middelen konden worden opgelost. “Regeringen investeerden in de jaren daarvoor hectisch in hun krijgsmachten, maar verzuimden ook genoeg in internationale samenwerking te investeren”, schrijf ik in het FD.
De Haagse Vredesconferenties van 1899 en 1907 waren een belangrijke stap bij het ontstaan van een internationaal systeem voor vrede en veiligheid.
“Net zoals aan het begin van de twintigste eeuw in Den Haag, moet daarom geïnvesteerd worden in internationale instituties: kaders voor de ontwikkeling van nieuwe wapens, regelmatige gespreksfora, mechanismen om geschillen op te lossen. In een tijd dat de bewapening sterk toeneemt en bestaande instituties verzwakken, mag de internationale gemeenschap niet de fouten van 1914 herhalen.”